آیا دفع پروتئین خطرناک است؟ علل و راه‌های درمان آن

آیا دفع پروتئین خطرناک است؟ بهترین روش درمان برای دفع پروتئین چیست؟ دفع پروتئین نشان‌دهنده وجود یک مشکل جدی در عملکرد طبیعی کلیه‌ها است. پروتئین‌ها از اجزای حیاتی بدن هستند و نقش‌های متعددی در فرآیندهای بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی ایفا می‌کنند.

در شرایط طبیعی کلیه‌، پروتئین‌ها را از خون فیلتر کرده و از دفع آن‌ها جلوگیری می‌کنند. زمانی که عملکرد طبیعی کلیه‌ها دچار مشکل می‌شود، این فرآیند مختل شده و به طور غیرطبیعی پروتئین از طریق ادرار دفع می‌شود. دفع پروتئین ممکن است علامت ابتلا به بیماری‌های کلیوی، دیابت و یا فشار خون بالا باشد.

درک علل و نشانه‌های دفع پروتئین مانند: تورم و افزایش وزن ناگهانی برای تشخیص به موقع و مدیریت این وضعیت اهمیت زیادی دارد. در این سری از مقالات طب خونه به بررسی علل، علائم، خطرات و درمان‌های مرتبط با دفع پروتئین می‌پردازیم. با ما همراه باشید تا در خصوص این موضوع مهم بیشتر بدانید.

دفع پروتئین چیست؟  اهمیت توجه جدی به دفع پروتئین

دفع پروتئین که به ‌عنوان پروتئینوری نیز شناخته می‌شود؛ به معنای دفع غیر طبیعی پروتئین‌ از طریق ادرار است. پروتئینوری اغلب نشانه‌ی وجود مشکلات کلیوی و اختلالات سیستمیک است. کلیه‌ها وظیفه تصفیه خون و حذف مواد زائد را بر عهده دارند. در شرایط طبیعی کلیه مانع از ورود پروتئین‌ به داخل ادرار می‌شوند.

زمانی که عملکرد کلیه مختل می‌شود، پروتئین‌ به ‌راحتی از سیستم فیلتراسیون کلیه عبور کرده و وارد ادرار می‌شود. تشخیص زودهنگام و درمان عارضه دفع پروتئین می‌تواند به پیشگیری از عوارض جدی‌تری مانند نارسایی کلیوی کمک کند.

اهمیت توجه به دفع پروتئین برای افرادی که سابقه ابتلا به بیماری‌های کلیوی یا دیابت دارند، بسیار بالا است. در برخی از موارد دفع پروتئین به مرور منجر به تشکیل سنگ کلیه می‌شود. برای درمان سنگ کلیه لازم است در ابتدا از دفع پروتئین جلوگیری شود.

اما آیا دفع پروتئین خطرناک است؟ بله، دفع غیر طبیعی پروتئین می‌تواند نشانه‌ای از مشکلات جدی‌تر باشد و در صورت عدم درمان، ممکن است به عوارضی مانند نارسایی کلیوی منجر شود. بنابراین، در صورت مشاهده علائم پروتئینوری، مشاوره با پزشک و انجام آزمایشات لازم بسیار مهم است. اگر دچار سنگ کلیه باشید احتمالا می‌پرسید درد سنگ کلیه چقدر طول میکشد؟ درد سنگ کلیه ممکن است به‌ طور ناگهانی آغاز شود و متناسب با تعداد و اندازه سنگ کلیه، معمولاً از چند ساعت تا چند روز ادامه ‌یابد.

چرا پروتئین از کلیه‌ها دفع می‌شود؟ نگاهی به 6 علت رایج

دفع پروتئین از کلیه‌ها می‌تواند ناشی از ابتلا به بیماری، پیروی از رژیم غذایی نامناسب و حتی عوامل محیطی باشد. در برخی از موارد این عوامل ممکن است به صورت موقتی و ناشی از استرس‌های فیزیکی یا بیماری‌های حاد بروز کنند. در حالی که در موارد دیگر ممکن است نشانه‌ای از وجود بیماری‌های مزمن یا جدی‌تر باشند. در ادامه برای آشنایی بیشتر شما با پروتئینوری، 6 علت رایج دفع پروتئین از کلیه‌ها را بررسی می‌کنیم.

1. آسیب به کلیه‌ها؛ رایج ترین علت دفع پروتئین

آسیب به کلیه‌ها منجر به نشت پروتئین از خون به ادرار می‌شود. زمانی که فیلترهای کلیه (معروف به گلومرول‌ها) آسیب می‌بینند، پروتئین‌های ضروری بدن مانند آلبومین را به اشتباه از طریق ادرار دفع می‌کنند. دفع پروتئین آلبومین از کلیه نشانه‌ای از ابتلا به بیماری‌هایی مانند: نفروپاتی دیابتی و فشار خون بالا است.

2. عفونت‌ ادراری؛ علت التهاب و آسیب به بافت‌های کلیوی

در بعضی از موارد شدت عفونت ادرار به قدری زیاد است که عفونت روی عملکرد کلیه نیز تاثیر می‌گذارد. به این بیماری عفونی، عفونت پیلونفریت می‌گویند. عفونت پیلونفریت سبب التهاب شدید و آسیب به بافت کلیه می‌شود. التهاب شدید پیلونفریت، نفوذپذیری غشای گلومرولی (واحدهای تصفیه‌کننده کلیه) را افزایش داده و منجر به  نشت پروتئین در ادرار می‌شوند.

3. فشار خون بالا؛ عامل مهم آسیب به عروق خونی کلیه

فشار خون بالا به مرور زمان سبب آسیب دیدگی جدی عروق خونی کوچک در کلیه‌ها می‌شود. آسیب به عروق خونی کوچک در کلیه‌ها عوارضی مانند: نشت پروتئین به ادرار و نارسایی کلیه را در پی دارد. علاوه بر این آسیب دیدگی عروق سبب کاهش جریان خون به کلیه‌ها و مختل شدن عملکرد آنها می‌شود.

4. ابتلا به دیابت نوع 2؛ کاهش فیلتراسیون کلیه

افزایش قند خون و فشار خون مرتبط با دیابت نوع 2 سبب آسیب به عروق خونی کوچک در کلیه‌ها و کاهش عملکرد آنها می‌شود. به این اختلال نفروپاتی دیابتی می‌گویند. نفروپاتی دیابتی از طریق نشت پروتئین به ادرار عوارضی مانند کاهش نرخ فیلتراسیون گلومرولی (حذف مواد زائد و تنظیم تعادل مایعات و الکترولیت‌ها) را در پی دارد.

5. فعالیت بدنی شدید، علت دفع موقتی پروتئین

انجام ورزش‌های استقامتی سنگین ممکن است سبب آسیب‌ دیدگی بافت‌های عضلانی کلیه شوند. آسیب‌ دیدگی بافت‌های عضلانی به دلیل افزایش فشار خون کلیه‌ عوارضی مانند افزایش نفوذ پذیری غشای گلومرولی را در پی دارند.

افزایش نفوذ پذیری در غشاهای گلومرولی سبب نشت انواع پروتئین‌ها مخصوصا پروتئین آلبومین به ادرار می‌شود. در این شرایط در پاسخ به سوال آیا دفع پروتئین خطرناک است؟ باید بگوییم خیر؛ افزایش نفوذ پذیری غشای گلومرولی معمولاً موقت بوده و پس از استراحت و بازگشت بدن به حالت عادی، درمان می‌شود.

6. داروها و مواد شیمیایی؛ تاثیر روی عملکرد کلیه

متاسفانه داروها و مواد شیمیایی تأثیرات قابل توجهی روی میزان دفع پروتئین از کلیه‌ها دارند. مصرف بعضی از داروها مانند: داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (مثل: آسپرین، ایبوپروفن، ناپروکسن) و داروهای شیمی‌درمانی باعث آسیب به بافت‌های کلیوی،  افزایش نفوذپذیری گلومرولی و در نتیجه دفع پروتئین در ادرار می‌شوند.

در نظر داشته باشید: تشخیص علت دقیق و درمان سریع دفع پروتئین از کلیه، نیاز به بررسی‌های پزشکی و آزمایشات تخصصی دارد.

نشانه‌ها و علائم دفع پروتئین از بدن؛ مهم‌ترین علائم دفع پروتئین در ادرار

دفع پروتئین از بدن نشانه‌ای از وجود مشکلات کلیوی یا اختلالات پزشکی مانند ابتلا به دیابت است. در بسیاری از موارد پروتئینوری بدون علامت است؛ اما در برخی از موارد نیز علائم و نشانه‌های مشخصی دارد. در ادامه به برخی از این نشانه‌ها و علائم اشاره می‌کنیم.

• ادرار کف آلود
• افزایش وزن ناگهانی
• خستگی و ضعف شدید
• کاهش اشتها
• فشار خون بالا
• خون در ادرار (علائم خطرناک دفع پروتئین)
• تب و لرز
• درد در ناحیه کلیه
• تغییر در حجم ادرار

نکته: مهم‌ترین علائم دفع پروتئین در ادرار، درد کلیه و تغییر حجم مایع ادرار است.

خطرات و عوارض دفع پروتئین؛ آیا دفع پروتئین خطرناک است؟

عواملی مانند: اختلالات کلیوی، وجود عفونت‌ و ابتلا به بعضی از بیماری‌ها باعث دفع پروتئین از ادرار می‌شوند. دفع پروتئین به صورت موقت (کمتر از 3 روز) خطری ندارد؛ اما چنانچه دفع پروتئین بیشتر از چند روز ادامه پیدا کند با خطرات جدی همراه است. به همین دلیل اغلب به سوال آیا دفع پروتئین خطرناک است؟ پاسخ مثبت داده می‌شود. در ادامه به مهم‌ترین خطرات دفع اشاره می‌کنیم.

1. آسیب‌های شدید کلیوی: دفع طولانی مدت پروتئین از بدن به دلیل آسیب به بافت‌ گلرومرول منجر به بیماری‌های جدی مانند: سندرم نفروتیک و گلومرولونفریت می‌شود.
2. فشار خون بالا: پروتئینوری با افزایش فشار خون مرتبط است. افزایش فشار خون به مرور زمان منجر به ابتلا به بیماری‌های قلبی و عروقی می‌شود.
3. کاهش شدید سطح پروتئین خون: دفع پروتئین از بدن منجر به کاهش شدید سطح پروتئین‌های مهم خون می‌شود. این اختلال با مشکلاتی مانند: لاغری، ورم و ضعف سیستم ایمنی همراه است.
4. ابتلا به عفونت‌ها: کاهش سطح پروتئین‌های ایمنی بدن مانند لنفوسیت‌ها، خطر ابتلا به عفونت‌ها را افزایش می‌دهد.

نکته: یکی از سوالات رایج بسیاری از افراد این است که ایا دفع پروتئین باعث لاغری میشود؟ پاسخ این سوال مثبت است. کاهش میزان پروتئین در خون منجر به کاهش حجم چربی و لاغری می‌شود.

عوارض خطرناک و اورژانسی پروتئینوری

دفع طولانی مدت و شدید پروتئین از طریق ادرار عوارض بسیار خطرناکی را به همراه دارد. متاسفانه این عوارض منجر به نارسایی شدید کلیه در فیلتراسیون مواد زائد از خون می‌شود. به منظور آشنایی بیشتر شما با خطرات دفع پروتئین، در ادامه به خطرناک‌ترین عوارض پروتئینوری اشاره می‌کنیم.

• عفونت‌ شدید ادراری و کلیوی: دفع طولانی مدت پروتئین از ادرار منجر به عفونت شدید ادراری یا سپسیس می‌شود. سپسیس با افزایش بیشتر نفوذپذیری غشای گلومرولی و کاهش فیلتراسیون کلیه همراه است.
• سندرم نفروتیک: سندروم نفروتیک به دلیل سیآسیب آسیب دیدگی واحدهای تصفیه‌کننده کلیه ایجاد می‌شود. این سندروم با عوارضی مانند: ورم شدید، افزایش فشار خون و تشکیل لخته‌های خونی همراه است.
• اختلالات الکترولیتی: دفع طولانی مدت پروتئین منجر به اختلال در تعادل الکترولیت‌ها (پتاسیم و سدیم) می‌شود. اختلالات الکترولیتی سبب ابتلا به بیماری قلبی و عروقی می‌شود.
• نارسایی کلیوی حاد: دفع ناگهانی و شدید پروتئین به نارسایی کلیوی حاد منجر می‌شود. افراد دارای این نارسایی به دلیل عدم کارکرد کلیه، برای تصفیه خون نیاز به دیالیز دارند.

نکته: شاید پس از مطالعه مطالب بالا علاوه بر سوال آیا دفع پروتئین خطرناک است؟ بپرسید، ایا دفع پروتئین باعث مرگ میشود؟ متاسفانه بله؛ در صورت بی‌توجهی به درمان، دفع شدید پروتئین از بدن منجر به مرگ می‌شود.

دفع پروتئین چگونه تشخیص داده می‌شود؟ آزمایش‌ها و روش‌های تشخیصی

تشخیص دفع پروتئین در ادرار (پروتئینوری) معمولاً از طریق انجام چندین آزمایش (ادرار و تصویر برداری) صورت می‌گیرد. بررسی مجموعه این آزمایش‌ها علت و شدت دفع پروتئین از ادرار را مشخص می‌کند. در ادامه به متداول‌ترین روش‎های تشخیص دفع پروتئین اشاره می‌کنیم.

1. آزمایش ادرار رندوم (نوار تست ادراری)؛ بررسی شدت دفع پروتئین از بدن

آزمایش ادرار از طریق نوار تست ادراری: آزمایش ادرار رندوم بسیار سریع و غیرتهاجمی است. در این آزمایش با استفاده از نوارهای مخصوص، وجود پروتئین در ادرار را بررسی می‌کنند. نوار به محض تماس با ادرار تغییر رنگ می‌دهد.

میزان پروتئین در ادرار بر اساس نوع و شدن رنگ نوار تخمین زده می‌شود. در برگه نتایج آزمایش، نتایج این بررسی به صورت منفی، خفیف (1+) و شدید (3+ یا 4+) گزارش می‌شود. دفع شدید پروتئین نشان دهنده آسیب جدی به کلیه است.

2. آزمایش ادرار 24 ساعته؛ ارزیابی مقدار کل پروتئین ادرار

در آزمایش ادرار 24 ساعته بیمار باید تمام ادرار خود را در طی 24 ساعت جمع‌آوری کند. پس از جمع‌آوری، مقدار کل پروتئین موجود در ادرار اندازه‌گیری می‌شود. اگر مقدار پروتئین بیش از 3.5 گرم در روز باشد، نشان‌دهنده ابتلا به سندرم نفروتیک است.

3. آزمایش نسبت پروتئین به کراتینین در ادرار

در این روش نمونه ادرار به صورت رندوم گرفته می‌شود. سپس در آزمایشگاه نسبت پروتئین به کراتینین را در ادرار اندازه‌گیری می‌کنند. نسبت بالای پروتئین به کراتینین (معمولاً بیشتر از 0.2) نشان‌دهنده وجود پروتئینوری است.

4. آزمایش‌ خون؛ ارزیابی سطح اوره، کراتین و آلبومین خون

آزمایش خون به منظور بررسی سطح کراتین، اوره و آلبومین انجام می‌شود. کاهش سطح آلبومین در خون ممکن است نشانه‌دهنده دفع بالای پروتئین از طریق ادرار باشد. افزایش سطح اوره نیز ممکن است به دلیل افزایش متابولیسم پروتئین‌ها یا کاهش توانایی کلیه‌ها در دفع اوره باشد. در بیماران با پروتئینوری شدید، سطح اوره نیز تحت تأثیر قرار می‌گیرد.

آیا دفع پروتئین خطرناک است؟ بله، دفع غیر طبیعی پروتئین می‌تواند نشانه‌ای از مشکلات جدی‌ باشد. در صورت عدم درمان دفع پروتئین ممکن است به عوارضی مانند نارسایی کلیوی منجر شود. بنابراین، توجه به نتایج آزمایشات و مشاوره با پزشک در این زمینه بسیار حائز اهمیت است

5- بیوپسی کلیه؛ بررسی شدن آسیب دیدگی کلیه

اگر علت دقیق پروتئینوری مشخص نباشد، پزشک متخصص به منظور بررسی شدت و نوع آسیب، از کلیه بیویسی تهیه می‌کند. بررسی نتایج بیوپسی در آزمایشگاه نشان می‌دهد که دفع پروتئین به دلیل چه نوع آسیبی در کلیه ایجاد شده است.

6- تصویربرداری؛ بررسی ساختار کلیه‌

سونوگرافی از کلیه‌ها برای بررسی ساختار کلیه‌ و شناسایی ناهنجاری‌ها انجام شود. پس از بررسی نتایج آزمایش تصویر برداری مشخص می‌شود که میزان آسیب دیدگی کلیه چه مقدار بود و با توجه به شرایط بیمار بهترین روش برای درمان پروتئینوری چه روشی است.

نکته: بررسی نتایج مجموعه‌ای از آزمایش‌ها به پزشکان کمک می‌کند تا وجود و شدت پروتئینوری را تشخیص داده و بهترین روش درمان را انتخاب کنند.

روش‌های درمانی برای کاهش دفع پروتئین؛ درمان سریع دفع پروتئین از کلیه

برای درمان پروتئینوری، شناسایی علت اصلی آن از اهمیت بالایی برخوردار است. در بسیاری از موارد، مدیریت شرایط زمینه‌ای مانند کنترل فشار خون و قند خون می‌تواند به طور مؤثری به کاهش سطح پروتئین در ادرار کمک کند.

همچنین در برخی مواقع ممکن است نیاز به استفاده از داروهای خاص باشد تا به بهبود وضعیت کلیه‌ها و کاهش عوارض ناشی از پروتئینوری کمک شود. در ادامه مقاله به بررسی روش‌های مختلف درمان پروتئینوری خواهیم پرداخت تا با اطلاعات بیشتری برای درمان خود قدم بردارید.

1- مصرف دارو؛ اولین خط درمان پروتئینوری

داروهای مهارکننده‌ ACE و ARB مانند: لیزینوپریل و لوزارتان به کاهش فشار خون و پروتئینوری کمک می‌کنند. این داروها از طریق گشاد کردن عروق خونی در کلیه‌ها، فشار داخل گلومرول‌ها را کاهش می‌دهند. همچنین داروهای دیورتیک نیز با کاهش احتباس مایعات و فشار خون سبب کاهش پروتئینوری می‌شوند.

2- تغییر در رژیم غذایی؛ مصرف میوه و سبزیجات

آیا دفع پروتئین خطرناک است و چه چیزی برای رفع دفع پروتئین کلیه خوب است؟ دفع پروتئین از ادرار خطرناک است. برای رفع دفع پروتئین بهتر است مصرف پروتئین (تحت نظر پزشک) را کاهش دهید تا در طول درمان فشار روی کلیه کاهش پیدا کند. همچنین پیروی از رژیم کم‌نمک به کنترل فشار خون و کاهش ورم بدن کمک می‌کند. افزایش مصرف میوه‌ها و سبزیجات نیز در حفظ سلامت کلیه‌ها و کاهش التهاب موثر است.

3- کنترل فشار خون؛ کاهش دفع پروتئین

کنترل فشار خون یکی از عوامل کلیدی در حفظ سلامت کلیه‌ها و کاهش دفع پروتئین در ادرار است. فشار خون بالا از طریق آسیب به عروق خونی در کلیه‌ها منجر به اختلال در عملکرد فیلتراسیون و افزایش دفع پروتئین می‌شود.

4- کنترل قند خون؛ جلوگیری از آسیب بیشتر به کلیه‌ها

کنترل قند خون در بیماران دیابتی نقش مهمی در جلوگیری از دفع پروتئین از طریق ادرار دارد. قند خون بالا سبب آسیب به عروق خونی و سیستم فیلتراسیون کلیه‌ می‌شود. اختلال در سیستم فیلتراسیون کلیه با نشت پروتئین به ادرار همراه است. کنترل دقیق قند خون از طریق رژیم غذایی متعادل و فعالیت بدنی، فشار روی کلیه‌ها را کاهش داده و از پیشرفت بیماری‌های کلیوی و دفع پروتئین جلوگیری می‌کند.

5- ورزش؛ بهبود کارکرد کلیه

ورزش منظم نقش مهمی در کاهش دفع پروتئین از طریق ادرار و درمان بیماری‌هایی مانند سنگ کلیه دارد. علاوه بر مصرف انواع قویترین قرص دفع سنگ کلیه زیر نظر پزشک، فعالیت بدنی نیز باعث بهبود جریان خون، افزایش کارایی کلیه‌ها و در نتیجه دفع سریع‌تر سنگ کلیه می‌شود.

همچنین بهبود در عملکرد کلیه‌ها از طریق کاهش فشار روی این ارگان‌ها دفع پروتئین از ادرار را کاهش دهد. علاوه بر این ورزش به تنظیم قند خون کمک کرده و از بروز عوارض ناشی از دیابت که می‌تواند به آسیب کلیوی منجر شود، جلوگیری می‌کند.

توجه داشته باشید: برای درمان پروتئینوری علاوه بر مصرف دارو باید به نوع رژیم غذایی خود توجه داشته باشید. پیشنهاد می‌کنیم برای داشتن بهترین رژیم غذایی علاوه بر مشورت با متخصص کلیه با متخصص تغذیه نیز مشورت کنید.

نقش رژیم غذایی در کاهش دفع پروتئین

علاوه بر مصرف قویترین قرص دفع سنگ کلیه زیر نظر پزشک، رژیم غذایی مناسب می‌تواند نقش مهمی در کاهش دفع پروتئین از طریق ادرار داشته باشد. مصرف پروتئین به میزان متعادل و انتخاب منابع پروتئینی با کیفیت مانند: گوشت‌های کم‌چرب، ماهی، حبوبات و محصولات لبنی کم‌چرب می‌تواند به حفظ سلامت کلیه‌ها کمک کند.

علاوه بر این، افزایش مصرف میوه‌ها و سبزیجات که حاوی آنتی‌اکسیدان‌ها و فیبر هستند، می‌تواند به بهبود عملکرد کلیه‌ها و کاهش التهاب کمک کند. همچنین هیدراته نگه‌داشتن بدن با مصرف کافی آب  به دفع سموم و مواد زائد از بدن کمک کرده و فشار روی کلیه‌ها را کاهش می‌دهد. در نهایت، رعایت یک رژیم غذایی متعادل و متناسب با نیازهای فردی می‌تواند به عنوان یک راهکار مؤثر در کاهش دفع پروتئین از ادرار و حفظ سلامت کلیه‌ها عمل کند.

چه چیزی برای رفع دفع پروتئین کلیه خوب است؟

برای کاهش دفع پروتئین از کلیه‌ها، رعایت رژیم غذایی متعادل بسیار اهمیت دارد. مصرف منابع پروتئینی با کیفیت و کم چرب مانند: گوشت‌های کم‌چرب، ماهی، حبوبات و لبنیات می‌تواند به حفظ سلامت کلیه‌ها کمک کنند.

در دوران بارداری زنان ممکن است با مشکلاتی مانند: افزایش دفع پروتئین و سنگ کلیه مواجه شوند. بهترین درمان خانگی سنگ کلیه در بارداری آب لیمو است. آب لیمو به دلیل داشتن اسید سیتریک فراوان به دفع سریع سنگ کلیه کمک می‌کند.

جمع بندی؛ آیا دفع پروتئین خطرناک است؟ علل و راه‌های درمان آن

دفع پروتئین از ادرار که به آن پروتئینوری نیز گفته می‌شود، نشان دهنده مشکلات کلیوی و یا سایر اختلالات پزشکی است. دفع پروتئین در مقادیر کم معمولا نگران کننده نیست؛ اما افزایش دفع پروتئین بسیار خطرناک بوده و نیاز به بررسی و درمان فوری دارد.

تشخیص به موقع و شناسایی علل زمینه‌ای این مشکل از طریق انجام آزمایش ادرار و خون می‌تواند به جلوگیری از عوارض جدی‌تر کمک کند. برای مدیریت و درمان پروتئینوری، تغییرات در سبک زندگی و رژیم غذایی می‌توانند بسیار مؤثر باشند.

جالب است که بدانید تحقیقات علمی اخیر نشان داده‌اند که پروتئینوری می‌تواند به عنوان یک نشانگر زودهنگام برای بیماری‌های قلبی و عروقی عمل کند. به همین دلیل تشخیص علت ایجاد پروتئینوری و درمان آن در پیشگیری از ابتلا به بیماری‌های خطرناکی مانند بیماری قلبی موثر است.

سوالات متداول در مقاله آیا دفع پروتئین خطرناک است؟

1- بهترین دارو برای دفع پروتئین کلیه چیست؟

انتخاب بهترین دارو باید پس از بررسی علت دفع پروتئین صورت بگیرد. رایج‌ترین داروهای درمان دفع پروتئین شامل: انالاپریل و لوزارتان هستند.

2- چگونه می‌توان از بروز پروتئینوری پیشگیری کرد؟

از طریق کنترل بیماری‌های مزمن مانند: دیابت و فشار خون و رعایت رژیم غذایی سالم می توان از ابتلا به پروتئینوری جلوگیری کرد.

3- آیا مصرف برخی داروها می‌تواند باعث پروتئینوری شود؟

بله؛ مصرف داروهای شیمی‌درمانی ممکن است باعث افزایش دفع پروتئین از بدن شود.

4- چه چیزی برای رفع دفع پروتئین کلیه خوب است؟

پرهیز از مصرف دخانیات و الکل، پیروی از رژیم غذایی کم پروتئین و مصرف آب فراوان برای درمان پروتئینوری موثر هستند.

5- آیا دفع پروتئین درمان قطعی دارد؟

دفع پروتئین معمولاً قابل کنترل است؛ اما درمان قطعی آن بستگی به علت زمینه‌ای دارد.